:Abstract
Today, various organic matters are used as growth media. Most of them are combined with various materials, such as a mixture of peat moss and pine bark, or a mixture of peat moss and pine bark with mineral materials like perlite or vermiculite. All over the world, stone wool and other materials like perlite, pumice, polyortan phome, zeolite, coco peat and sawdust are used as growth media in soilless culture. The objective of this study was to assess the effects of incubation time on the physicochemical properties of date palm wastes and their effects on growing indexes of tomato in comparison with perlite when used as culture substrates. The date palm wastes were first manually chopped into small pieces, after which they were kept in plastic bags. They were adjusted to 55% moisture content and thoroughly mixed once every week. Treatments were done for 4 incubation times (0, 1, 3 and 9 months). The physicochemical properties of materials were analyzed during 3 months. After 3 months of incubation, for comparison of this composting materials (date-palm) with other substrates, perlite and the composting materials were used as growth media. The research was conducted in a completely randomized design with 6 replications of tomato for 6 months. Treatments included perlite, date-palm1 (without incubation time) and date-palm2 (with 3 months incubation time). During plant growth irrigation rate, temperature, humidity and pest control for all treatments were similar. During plant growth, Papadopolus formula with fertigation method was used for the nutrient solution. The plants were kept for 6 months, then after this period, the physicochemical properties of these materials were analyzed again. So, the growing indexes of tomato, which included fruit yield, plant height, fruit number, stem diameter, TSS and biomass, were measured. The results of incubation time period showed that changes of porosity, bulk density, pH, C/N ratio and CEC had significant differences (p<0.05). The C/N ratio reduced, while the bulk density and CEC increased by the increase in incubation time period. Comparison of tomato growing indexes in the different substrates showed that fruit yield, plant height and fruit number of tomato had no significant differences at 5% level, but stem diameter and biomass in date-palm1 was higher than other media and thus, had significant differences at 5% level.
چکیده:
امروزه از مواد آلی مختلف به عنوان محیط رشد استفاده می شود. بیشتر آنها با مواد مختلفی مانند مخلوطی از پیت ماس و پوست درخت کاج یا مخلوطی از پیت ماس و پوست درخت کاج با مواد معدنی مانند پرلیت یا ورمیکولیت ترکیب می شوند. در سرتاسر جهان از پشم سنگ و سایر مواد مانند پرلیت، پوکه، پلی اورتان فوم، زئولیت، کوکوپیت و خاک اره به عنوان محیط رشد در کشت بدون خاک استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات زمان جوجه کشی بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی ضایعات نخل خرما و تأثیر آن بر شاخص های رشد گوجه فرنگی در مقایسه با پرلیت به عنوان بستر کشت بود. ضایعات نخل خرما ابتدا به صورت دستی به قطعات کوچک خرد می شد و سپس در کیسه های پلاستیکی نگهداری می شد. آنها با رطوبت 55 درصد تنظیم شدند و هر هفته یک بار کاملاً مخلوط شدند. تیمارها در 4 نوبت انکوباسیون (0، 1، 3 و 9 ماه) انجام شد. خواص فیزیکوشیمیایی مواد در طی 3 ماه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از 3 ماه انکوباسیون، برای مقایسه این مواد کمپوست (نخل خرما) با سایر بسترها، از پرلیت و مواد کمپوست به عنوان محیط رشد استفاده شد. این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تکرار گوجه فرنگی به مدت 6 ماه انجام شد. تیمارها شامل پرلیت، خرما-پالم 1 (بدون زمان جوجه کشی) و خرما-پالم2 (با 3 ماه زمان انکوباسیون) بود. در طول دوره رشد گیاه، سرعت آبیاری، دما، رطوبت و کنترل آفات برای همه تیمارها مشابه بود. در طول رشد گیاه از فرمول پاپادوپولوس با روش کود دهی برای محلول غذایی استفاده شد. گیاهان به مدت 6 ماه نگهداری شدند و پس از این مدت مجدداً خصوصیات فیزیکوشیمیایی این مواد مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین شاخص های رشد گوجه فرنگی شامل عملکرد میوه، ارتفاع بوته، تعداد میوه، قطر ساقه، TSS و زیست توده اندازه گیری شد. نتایج دوره انکوباسیون نشان داد که تغییرات تخلخل، چگالی ظاهری، pH، نسبت C/N و CEC تفاوت معنیداری داشتند (05/0p<). نسبت C/N کاهش یافت، در حالی که چگالی ظاهری و CEC با افزایش دوره انکوباسیون افزایش یافت. مقایسه شاخصهای رشد گوجهفرنگی در بسترهای مختلف نشان داد که عملکرد میوه، ارتفاع بوته و تعداد میوه گوجهفرنگی در سطح 5 درصد اختلاف معنیداری نداشتند، اما قطر ساقه و زیست توده در خرما-1 بالاتر از سایر کشتها بود و در نتیجه اختلاف معنیداری داشتند. در سطح 5 درصد