:Abstract
The experiment was conducted as spilt factorial in a completely randomized block design with 9 treatments and 4 replications under greenhouse condition. Treatments were three composting times (C) and three sizes (S) included: C1S1= (size 0-0.5 cm + 0 month composted), C2S1= (size 0-0.5 cm + 3 months composted), C3S1= (size 0-0.5 cm + 6 months composted), C1S2= (size 0.5-1 cm + 0 month composted), C2S2= (size 0.5-1 cm + 3 months composted), C3S2= (size 0.5-1 cm + 6 months composted), C1S3= (size 1-2 cm + 0 month composted), C2S3= (size 1-2 cm + 3 months composted), C3S3= (size 1-2 cm + 6 months composted). During cultivation, the Papadopolus formula was used as fertigation solution. To compare the effect of plant cultivation, we measured the effects of the same treatments on media without plant. Statistical analysis showed concentrations of Mn, Cu, Fe and Zn were significantly increased at the end of cultivation from culture media without and with plant in compare to before planting (P<0.05). Amounts of Mn, Cu, Zn and Fe in tomato fruit and leaf differed significantly depending on composting time and particle size of culture media (P< 0.05). Maximum concentrations of Mn, Cu, Zn and Fe in tomato fruit and leaf indicated that culture media 6 months composted and size 0.5-1 cm increased microelements of tomato fruit and leaf more than the other treatments. The overall results of this research showed that properties of culture media, media irrigation with nutrient solution and micronutrients absorption by plants were determinant of amounts of available microelements in culture media before and after planting. Also the characteristics of the growing media determined the amounts of microelements in tomato fruit and leaf.
چکیده:
آزمایش به صورت فاکتوریل ریخته شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 4 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. تیمارها سه بار کمپوست (C) و سه اندازه (S) شامل: C1S1= (اندازه 0-0.5 سانتی متر + 0 ماه کمپوست)، C2S1= (اندازه 0-0.5 سانتی متر + 3 ماه کمپوست)، C3S1= (اندازه 0-). 0.5 سانتی متر + 6 ماه کمپوست)، C1S2= (اندازه 0.5-1 سانتی متر + 0 ماه کمپوست)، C2S2= (اندازه 0.5-1 سانتی متر + 3 ماه کمپوست)، C3S2= (اندازه 0.5-1 سانتی متر + 6 ماه کمپوست شده)، C1S3= (اندازه 1-2 سانتی متر + 0 ماه کمپوست شده)، C2S3= (اندازه 1-2 سانتی متر + 3 ماه کمپوست)، C3S3= (اندازه 1-2 سانتی متر + 6 ماه کمپوست شده). در طول کشت، از فرمول Papadopolus به عنوان محلول کود دهی استفاده شد. برای مقایسه اثر کشت گیاه، اثرات تیمارهای مشابه را روی محیطهای بدون گیاه اندازهگیری کردیم. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که غلظت منگنز، مس، آهن و روی در پایان کشت از محیطهای کشت بدون و با گیاه نسبت به قبل از کاشت به طور معنیداری افزایش یافت (05/0P<). مقادیر منگنز، مس، روی و آهن در میوه و برگ گوجه فرنگی بسته به زمان کمپوست سازی و اندازه ذرات محیط کشت به طور معنی داری متفاوت بود (05/0P<). حداکثر غلظت منگنز، مس، روی و آهن در میوه و برگ گوجه فرنگی نشان داد که محیط کشت 6 ماهه کمپوست شده و اندازه 5/0 تا 1 سانتی متر باعث افزایش ریز عناصر میوه و برگ گوجه فرنگی نسبت به سایر تیمارها شد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که ویژگیهای محیط کشت، آبیاری محیطها با محلول غذایی و جذب ریزمغذیها توسط گیاهان، تعیینکننده مقدار ریز عناصر موجود در محیطهای کشت قبل و بعد از کاشت بودند. همچنین خصوصیات محیط کشت، میزان ریز عناصر موجود در میوه و برگ گوجه فرنگی را تعیین کرد.