:Abstract
Aims: The objective of this research was to evaluate the chemical properties of Date-Palm waste
as culture media and its effect on number and yield of tomato fruit.
Study Design: The experiment was conducted as factorial in a completely randomized block design with 9 treatments and 3 replications. Treatments included three sizes (S1= <0.5, S2=0.5-1 and S3=1-2 cm) and three composting times (C1=0, C2=3 and C3=6 months) of date palm waste.
Place and Duration of Study: This research was performed in the greenhouse research site of Isfahan Azad University (Khorasgan) from 2011 to 2012.
Methodology: Palm wastes were separated in three sizes (<0.5, 0.5-1 and 1-2 cm) and composted during the 3 and 6 months. Then, these materials were used as culture media for tomato cultivation. To compare the effect of plant cultivation, the same treatments were used for media without plant. Some chemical characteristics of the culture media including carbon to nitrogen ratio (C/N), cation exchange capacity (CEC), electrical conductivity (EC) and pH were measured before planting, and at the end of cultivation from culture medias without and with plant. Number, yield and firmness of tomato fruit were measured.
Results: Statistical analysis showed values of pH and CEC were significantly increased at the end of cultivation from culture media without and with plant in compare to before planting (P<0.05). Amounts of EC in culture media before planting were significantly higher than culture media without and with plant (P<0.05). Also a significant reduction C/N ratio was occurred in culture media without plant in compare with culture media before planting and culture media with plant (P<0.05). Mature compost (C3S2) significantly increased number and yield of tomato fruit.
Conclusion: The overall results indicated composting process changed chemical properties of the media and difference in chemical properties of media had effect on yield and number of tomato fruit.
چکیده:
اهداف: هدف از این تحقیق بررسی خواص شیمیایی ضایعات خرما و خرما به عنوان محیط کشت و تأثیر آن بر تعداد و عملکرد میوه گوجه فرنگی بود.
طرح مطالعه: آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل سه اندازه (S1= <0.5، S2=0.5-1 و S3=1-2 سانتی متر) و سه زمان کمپوست (C1=0، C2=3 و C3=6 ماه) ضایعات نخل خرما بود.
محل و مدت مطالعه: این پژوهش از سال 1390 تا 1391 در محل تحقیقات گلخانه ای دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) انجام شد.
روش: ضایعات نخل در سه اندازه (<0.5، 0.5-1 و 1-2 سانتی متر) جداسازی و طی 3 و 6 ماه کمپوست شدند. سپس از این مواد به عنوان محیط کشت برای کشت گوجه فرنگی استفاده شد. برای مقایسه اثر کشت گیاه از همین تیمارها برای محیط های بدون بوته استفاده شد. برخی از خصوصیات شیمیایی محیط کشت شامل نسبت کربن به نیتروژن (C/N)، ظرفیت تبادل کاتیونی (CEC)، هدایت الکتریکی (EC) و pH قبل از کاشت و در پایان کشت از محیطهای کشت بدون و با گیاه اندازهگیری شد. . تعداد، عملکرد و سفتی میوه گوجه فرنگی اندازه گیری شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که مقادیر pH و CEC در پایان کشت از محیط های کشت بدون و با گیاه نسبت به قبل از کاشت به طور معنی داری افزایش یافته است (05/0>P). مقدار EC در محیط های کشت قبل از کاشت به طور معنی داری بیشتر از محیط کشت بدون و با گیاه بود (05/0P<). همچنین کاهش معنی داری نسبت C/N در محیط کشت بدون بوته نسبت به محیط کشت قبل از کاشت و محیط کشت با گیاه مشاهده شد (05/0>P). کمپوست بالغ (C3S2) باعث افزایش معنی دار تعداد و عملکرد میوه گوجه فرنگی شد.
نتیجه گیری: نتایج کلی حاکی از آن است که فرآیند کمپوست باعث تغییر خواص شیمیایی محیط شده و تفاوت در خواص شیمیایی محیط کشت بر عملکرد و تعداد میوه گوجه فرنگی تأثیر دارد.