:Abstract
The experiment was conducted as factorial in a completely randomized block design with 27 treatments and 4 replications under greenhouse conditions. Treatments included three sizes (S1= <0.5, S2= 0.5-1 and S3=1-2 cm), three composting times (C1=0, C2=3 and C3=6 months) of date palm waste and three irrigation levels (I1 =60% I3, I2= 80% I3 and I3=100%). During cultivation, the Papadopolus formula was used as fertigation solution. K, EC, pH, TA and vitamin C in tomato fruits differed significantly depending on composting time, particle size and irrigation level (P< 0.05). The highest amounts of K, EC, pH, TA and vitamin C in tomato fruit indicated that culture media 6 months composted, size 0.5-1 cm and irrigation 100% increased quality parameters of tomato fruit more than the other treatments. The result of this research showed that the characteristics of the growing media, as well as the growing techniques used (fertigation and irrigation levels), determine the quality of the tomato fruits that were produced.
چکیده:
آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 27 تیمار و 4 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. تیمارها شامل سه اندازه (S1= <0.5، S2= 0.5-1 و S3=1-2 سانتی متر)، سه زمان کمپوست (C1=0، C2=3 و C3=6 ماه) ضایعات نخل خرما و سه سطح آبیاری ( I1 =60% I3، I2=80% I3 و I3=100%). در طول کشت، از فرمول Papadopolus به عنوان محلول کود دهی استفاده شد. K، EC، pH، TA و ویتامین C در میوههای گوجهفرنگی بسته به زمان کمپوست، اندازه ذرات و سطح آبیاری تفاوت معنیداری داشتند (05/0 P<). بیشترین مقادیر K، EC، pH، TA و ویتامین C در میوه گوجه فرنگی نشان داد که محیط کشت 6 ماهه کمپوست شده، اندازه 0.5-1 سانتی متر و آبیاری 100 درصد پارامترهای کیفی میوه گوجه فرنگی را بیش از سایر تیمارها افزایش داد. نتایج این تحقیق نشان داد که ویژگیهای محیط کشت و همچنین تکنیکهای رشد مورد استفاده (سطوح کوددهی و آبیاری)، تعیینکننده کیفیت میوههای گوجهفرنگی تولید شده است.